Bibliotheist

 കരിക്കിൻ വെള്ളത്തിൽ മുങ്ങാംകുഴിയിട്ട്, കരിക്കിൻ കാമ്പിൽ തലവെച്ചുറങ്ങാൻ തോന്നുന്ന മടുപ്പിക്കുന്ന ഒരു വേനൽകാലം. അങ്ങിങ്ങായി ഒഴുകി നടക്കുന്ന മഴമേഘങ്ങളോട് അനുഗ്രഹിക്കാൻ പ്രാർത്ഥിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ യാത്രയ്ക്കൊരുങ്ങി.

 എപ്പോഴെങ്കിലും നിങ്ങളുടെ ചിന്തകൾക്കനുസരിച്ച് മരച്ചില്ലകൾ കാറ്റത്തുലയുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ടോ?  മനസ്സിന്റെ പ്രതിബിംഭം പോലെ.  നിങ്ങളുടെ കണ്ണുനീർ തുള്ളികളുടെ താളത്തിൽ മഴ പെയ്തിട്ടുണ്ടോ ?  ആകാശം കണ്ണുകൾ ആവും പോലെ.  ചിത്രശലഭത്തിൻ ചിറകടിപോലെ ഹൃദയം തുടിക്കുന്നുണ്ടോ ?  വിരഹ വേദന ഏറ്റ പോലെ?  എങ്കിൽ, നിങ്ങളൊരു പച്ച മനുഷ്യനാണ്!

പകലിന്റെ ശബ്ദങ്ങളെ വെടിഞ്ഞ് നിദ്ര തൻ നിശബ്ദതയുടെ കൈ പിടിക്കാൻ അവൾ കണ്ണടച്ചു. മരണം! ദുഃസ്വപ്നങ്ങളിൽ മരണം ഒരു അസുരനെ പോലെ അവളുടെ പ്രിയപെട്ടവരെ അപഹരിച്ച് തന്റെ തേരിലേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു. നിസ്സഹായയായി പിന്നാലെയോടാൻ ശ്രമിച്ചപ്പോൾ തന്റെ കൈകാലുകൾ ആരോ ബന്ധിച്ചിരിക്കുന്നു. മരണം അവളെ നോക്കി അട്ടഹസിച്ചു കൊണ്ട് രഥ്യകൾ പിന്നിട്ടു. നിലയ്ക്കാത്ത നിലവിളി അതിന്റെ പാരമ്യത്തിൽ നിശബ്ദതയെ പുൽകി. ഭീതിയോടെ അവൾ അറിഞ്ഞു തന്റെ കഴുത്തിൽ അമരുന്ന ഏതോ അജ്ഞാത കൈകൾ. ബലമായി അടച്ച കണ്ണുകൾ ശക്തമായി തുറന്ന് അവൾ ഇരുട്ടിനെ നോക്കി. ആശ്വാസത്തിന്റെ നനുത്ത സ്പർശം അവളറിഞ്ഞു. അതൊരു ദുഃസ്വപ്നമായിരുന്നു. ദാഹജലത്തിനായി കൈ നീട്ടിയപ്പോൾ ഒരു ഞെട്ടലോടെ അവൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞു - തന്നെ ഒരു അജ്ഞാതൻ ബന്ധിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇരുട്ടിൽ തിളങ്ങിയ കണ്ണുകൾ കണ്ടലറാൻ വയ്യാതെ അവളുടെ വരണ്ട നാവ് നിശ്ചലമായി. വീണ്ടും ഒരു ദുഃസ്വപ്ന സഞ്ചാരത്തിനായി അവൾ കണ്ണടച്ചു.

കാരുണ്യമില്ലാ തിരക്കിനിടയിൽ സർഗാത്മകതയ്ക്ക് സർപ്പദംശനമേറ്റു.  മഷിനിറച്ച കുപ്പി ഉടഞ്ഞൊഴുകും പോലെ,  പ്രതിഭയിൽ വിഷത്തിന്റെ നീലിമ പടർന്നു.  ആദ്യം ചിന്തകൾ മരിച്ചു. ഒടുക്കം വാക്കുകളും. യന്ത്ര നരകത്തിലേക്ക് ഇതാ തള്ളിയിടപ്പെടുന്നു.  യന്ത്ര നരകത്തിൽ മനുഷ്യരില്ല. സഹൃദയരില്ല. വാക്കുകൾ കേവലം കുത്തി വരകൾ, കരടുകൾ .  യുദ്ധത്തിനിടയിൽ മുള്ള് കൊണ്ട് പൊടിയുന്ന ചോരയ്ക്ക് എന്ത് വില? യന്ത്രങ്ങളിൽ വിഷ സർപ്പങ്ങൾ ! ഭൂമിയിൽ നിന്നും മനുഷ്യന് പതനം ! വികാരം - വിചാരം ലവലേശമില്ലാ ലോകത്തേക്ക്.  പക്ഷേ, സർഗാത്മകതയുടെ ലോകം വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്ന മതഗ്രന്ഥങ്ങൾ അവിടെയുണ്ടാവാതിരിക്കട്ടെ ... പ്രതീക്ഷയ്ക്ക് വംശനാശം ഭവിക്കട്ടെ!

 The sickle-like leaves hung from Acacia branches. The lush green shone like scattered emerald. The sky was clad in blue carpet. The sun is a lovely lad who laughed to litter light. The cloudy butter bowls spilled as he pranced. The clarion call of peacocks perched on a far away rock echoed in my ears as melancholy. The green, blue and brown fused as if they symbolized the essence of Earth's elegant beauty. A sudden slight sign of motion beckoned my eyes to see deers gracing. Did they descend from an ancient lore? I never know. As they relished the green reeds of grass, a sense of fulfillment filled in me. Oh mighty morning, thou art a dame! അരിവാൾ കോർത്തിട്ടതുപോലെ അക്കേഷ്യാ മരങ്ങളുടെ ചില്ലകളിൽ ഇലകൾ നിറഞ്ഞു നിന്നു. മരതകക്കല്ലുകൾ ചിന്നി ചിതറിയ പോലെ പച്ചപ്പ് തുടിച്ചു നിന്നു. മുകളിൽ നീല പരവതാനി വിരിച്ച ആകാശം. സൂര്യൻ ഇന്നൊരു കൊച്ചു കുഞ്ഞായി കൊച്ചരിപ്പല്ലുകൾ കാട്ടി ചിരിച്ച് പ്രകാശം തൂകി. തന്റെ കാലുകൾ കൊണ്ട് തട്ടി തെറുപ്പിച്ച മേഘത്തിൻ വെണ്ണക്കുടങ്ങൾ അങ്ങിങ്ങായി വീണു കിടന്നു. ദൂരെ ഒരു പാറ...

The day did begin well. I woke up a bit late due to the hangover of yesterday's realizations which was shocking initially but redemptive later. Despite the dire need, exercise did not cross my mind this morning. As usual, a quick make up without the mirror and cosmetics was done. Breakfast was limited mainly because I preferred the scrumptious masala dosa of Indian Coffee House. Unfortunately, the traffic regulations for road construction quelled my quest for dosa and coffee. Moreover, my fancy ornaments were about to be delivered soon. But, I did manage to buy Homo Deus by Yuval Noah Harari. Books never cease to tempt me like food.  I embarked upon reading the book which initially gave me the impression that "Be ready! You are about to plunge into a dungeon of disturbing thoughts", but later, the realization struck me because whatever he says are facts. I have exhausted my quota of denial by now. The Hindu could not be avoided at any considering the money paid. Also, the...