The Morning Glory

 The sickle-like leaves hung from Acacia branches. The lush green shone like scattered emerald. The sky was clad in blue carpet. The sun is a lovely lad who laughed to litter light. The cloudy butter bowls spilled as he pranced. The clarion call of peacocks perched on a far away rock echoed in my ears as melancholy. The green, blue and brown fused as if they symbolized the essence of Earth's elegant beauty. A sudden slight sign of motion beckoned my eyes to see deers gracing. Did they descend from an ancient lore? I never know. As they relished the green reeds of grass, a sense of fulfillment filled in me. Oh mighty morning, thou art a dame!

അരിവാൾ കോർത്തിട്ടതുപോലെ അക്കേഷ്യാ മരങ്ങളുടെ ചില്ലകളിൽ ഇലകൾ നിറഞ്ഞു നിന്നു. മരതകക്കല്ലുകൾ ചിന്നി ചിതറിയ പോലെ പച്ചപ്പ് തുടിച്ചു നിന്നു. മുകളിൽ നീല പരവതാനി വിരിച്ച ആകാശം. സൂര്യൻ ഇന്നൊരു കൊച്ചു കുഞ്ഞായി കൊച്ചരിപ്പല്ലുകൾ കാട്ടി ചിരിച്ച് പ്രകാശം തൂകി. തന്റെ കാലുകൾ കൊണ്ട് തട്ടി തെറുപ്പിച്ച മേഘത്തിൻ വെണ്ണക്കുടങ്ങൾ അങ്ങിങ്ങായി വീണു കിടന്നു. ദൂരെ ഒരു പാറക്കെട്ടിൽ ഒരു മയിൽ ഇണയെ വിളിക്കുന്നത് കാതിൽ ഒരു ആർത്തനാദമായി ഇരമ്പി . നീലയും, പച്ചയും, തവിട്ടും നിറങ്ങൾ കലർന്ന് ഭൂമിയുടെ സൗന്ദര്യത്തിന്റെ സത്ത പോലെ മയിലുകൾ തമ്മിൽ സല്ലപിച്ചു. ഒരു ചെറു ചലനം കണ്ടിടത്ത് കണ്ണുടക്കിയപ്പോൾ ഒരു മാൻ. രാമായണ കഥയിൽ നിന്നിറങ്ങി വന്നതാണോ ? അറിയില്ല. ആർത്തിയോടെ പച്ചിലകൾ പറിച്ചു തിന്നുന്ന മാനിനെ കണ്ടപ്പോൾ എന്തെന്നില്ലാത്ത ഒരു നിർവൃതി. എത്ര മനോഹരമാണ് എന്റെ ജനൽപ്പാളിയിലൂടെയുള്ള പ്രഭാത കാഴ്ച്ച!